زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مستنرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنانسر فرا گوش من آورد به آواز حزینعاشقی را که چنین باده شبگیر دهندبرو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیرآن چه او ریخت به پیمانه ما نوشیدیمخنده جام می و زلف گره گیر نگار

پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دستنیم شب دوش به بالین من آمد بنشستگفت ای عاشق دیرینه من خوابت هستکافر عشق بود گر نشود باده پرستکه ندادند جز این تحفه به ما روز الستاگر از خمر بهشت است وگر باده مستای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکست

                                         گلدانهای خورشیدی

اگه نتونستین تصویرشو ببینین یا اگه خواستین بیشتر دربارشون بدونین

به سایت sepehrcompany.com بروید

زندگی سخت نیست سختش می کنیم دل ها تنگ نیست تنگش می کنیم عشق زیبا نیست رنگش می کنیم دل کسی سنگ نیست سنگش می کنیم

گفتمش بی تو چه باید کردن                                     عکس رخسار ماهش را داد

گفتمش مونس شب هایم کو                              تاری از زلف سیاهش راداد

به همه یادگاری دادو وبه من                                      انتظار سر راهش راداد

................................................................................................................

ان یار کز اوخانه ما جای پری بود                      سر تا قدمش چون پری از عیب بری بود

اوقات خوش ان بود که با دوست به سر شد

                                                        باقی همهبی حاصلی بی خبری بود

خوش بودلب اب وگل وسبزه ونسرین

                                                  افسوس که ان گنج روان رهگذری بود

.................................................................................................................

شعر

                                        (    حافظ   )                                                   

     ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کـنی                            
                                               اسـباب جمـع داری و کاری نمی‌کنی
       چوگان حکـم در کف و گویی نـمی‌زنی 
                                                    باز ظـفر به دست و شکاری نمی‌کـنی
         این خون کـه موج می‌زند اندر جـگر تو را
                                                          در کار رنـگ و بوی نگاری نـمی‌کـنی
           مشکین از آن نشد دم خلقت که چون صبا
                                                                بر خاک کوی دوست گذاری نـمی‌کـنی
                        ترسـم کز این چمن نبری آسـتین گـل
                                                                        کز گلشنـش تحمـل خاری نمی‌کـنی
                               در آسـتین جان تو صد نافه مدرج اسـت 
                                                                                    وان را فدای طره یاری نـمی‌کـنی
                                    ساغر لطیف و دلکش و می افکنی به خاک
                                                                                  و اندیشـه از بلای خماری نـمی‌کـنی
                                           حافـظ برو کـه بـندگی پادشاه وقـت
                                         گر جملـه می‌کنـند تو باری نمی‌کـنی

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------

بـگرفـت کار حسنت چون عشق من کمالی
                                                          خوش باش زان کـه نـبود این هر دو را زوالی
 در وهـم می‌نگـنـجد کاندر تـصور عقـل
                                                                بـه هیچ مـعـنی زین خوبـتر مـثالی
 شد حـظ عمر حاصل گر زان کـه با تو ما را
                                                                 هرگز بـه عـمر روزی روزی شود وصالی
 آن دم که با تو باشم یک سال هسـت روزی
                                                            وان دم که بی تو باشم یک لحظه هست سالی
 چون مـن خیال رویت جانا بـه خواب بینـم
                                                          کز خواب می‌نـبیند چشمـم بـجز خیالی
 رحـم آر بر دل مـن کز مـهر روی خوبـت
                                                                    شد شـخـص ناتوانـم باریک چون هـلالی
 حافـظ مکن شکایت گر وصل دوست خواهی
                                                                      زین بیشـتر بـباید بر هـجرت احـتـمالی

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

سلامی چو بوی خوش آشناییدرودی چو نور دل پارسایاننمی​بینم از همدمان هیچ بر جایز کوی مغان رخ مگردان که آن جاعروس جهان گر چه در حد حسن استدل خسته من گرش همتی هستمی صوفی افکن کجا می​فروشندرفیقان چنان عهد صحبت شکستندمرا گر تو بگذاری ای نفس طامعبیاموزمت کیمیای سعادتمکن حافظ از جور دوران شکایت

بدان مردم دیده روشناییبدان شمع خلوتگه پارساییدلم خون شد از غصه ساقی کجاییفروشند مفتاح مشکل گشاییز حد می​برد شیوه بی​وفایینخواهد ز سنگین دلان مومیاییکه در تابم از دست زهد ریاییکه گویی نبوده​ست خود آشناییبسی پادشایی کنم در گداییز همصحبت بد جدایی جداییچه دانی تو ای بنده کار خدایی

------------------------------------------------------------------------------------------------------

فاش می​گویم و از گفته خود دلشادمطایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراقمن ملک بودم و فردوس برین جایم بودسایه طوبی و دلجویی حور و لب حوضنیست بر لوح دلم جز الف قامت دوستکوکب بخت مرا هیچ منجم نشناختتا شدم حلقه به گوش در میخانه عشقمی خورد خون دلم مردمک دیده سزاستپاک کن چهره حافظ به سر زلف ز اشک

بنده عشقم و از هر دو جهان آزادمکه در این دامگه حادثه چون افتادمآدم آورد در این دیر خراب آبادمبه هوای سر کوی تو برفت از یادمچه کنم حرف دگر یاد نداد استادمیا رب از مادر گیتی به چه طالع زادمهر دم آید غمی از نو به مبارک بادمکه چرا دل به جگرگوشه مردم دادمور نه این سیل دمادم ببرد بنیادم

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

((این شعرا رو هم برای کسایی نوشتم که گفته بودن اگه اینجا وبلاگ شعروعکس پس شعراش کو))

میدونی چرا تعجب کردمحالا میدونی چرا عصبانیم

1. حالا اگه گفتی چرا سرم  گیج میره                                                                                        وحالا میدونی به کی میخندم ؟

  به تو که سر کاری

قلب

                                                                                                                  

گل

این هفته فقط گل«:

گل

گل به گل چینم و تقدیم کنم بوی تورا                                                از کجا غنچه بچینم که دهد بوی تورا

میتوان با هیچ ساخت

                             میتوان صد بارهم مهربانی را خدارا

با بی خندانتر ازیک شاخه گل تغییرکرد

                             میتوان بیرنگ بودهمچو اب چشمهای پاک وزلال

میتواندر فکر باغ ودشت بود

                              میتوان این جمله رادر دفتر فردانوشت

                                خوبی از هر چیز دیگر بهتر است

چوفردا میشوی اندوهناکم                                     کنون قدرم بدانپندار خاکم

مرا امروز باید شاد کردن                                        چه حاصل بعد مرگم یادکردن